Aandacht voor maagvergroting in de eerste 180 dagen is kennelijk hard nodig.

Als kinderartsen maagverkleiningen bij jongeren op de agenda willen (zie NRC van 2-5-23) dan moeten we ook een gesprek over maagvergroting gaan voeren. Want dat gebeurt met flesvoeding in de eerste 180 levensdagen bij veel baby’s.

Nee. Ik heb het hier niet over borst- versus kunstvoeding. Over flesvoeding. Over de grote hoeveelheden die daarmee aan baby’s gegeven worden. Soms letterlijk met het doel de maag van de baby op te rekken.

Ik heb het ook niet over de eerste 1000 dagen, maar over de eerste 180. Want juist die eerste 6 levensmaanden lijkt het doel te zijn om een jonge baby zo min mogelijk vaak zo groot mogelijke voedingen te geven. 6 voedingen is beter dan 8 en 5 voedingen per 24 uur wordt beschouwd als een goede prestatie. Is dat zo?
Een baby die bij 4,5 kilo 6 voedingen krijgt moet 100 cc per keer krijgen, bij 8 voedingen 80 cc. Dat is geen klein verschil. 25 % meer voeding per voedingsmoment zal de maaginhoud van een baby geleidelijk op rekken.
Oprekken van de babymaag in de eerste 180/1000 dagen om daarna te gaan werken aan preventie van of verminderen van overgewicht is echt het paard achter de wagen spannen.
Dus laten we tussen zorgprofessionals en met ouders het gesprek aan gaan over normale voedingsfrequentie en -hoeveelheden, en stoppen met het oprekken van babymagen.

In mij praktijk voer ik hier regelmatig gesprekken over. Een paar recente voorbeelden:
De moeder van een goed groeiende 4 maanden oude baby die van het kinderdagverblijf hoort dat de 120 cc die zij per voeding meegeeft echt te weinig is. Dat moet minimaal 150 maar liever 180 cc zijn, en dan hoeft haar dochter ook maar 2 x voeding overdag en zal ze gaan doorslapen.

Ouders van een prematuur die nu bij 36 weken gecorrigeerde leeftijd (hij is inmiddels 6 weken oud) van de kinderarts naar 80 cc per voeding moet. Als ouders aangeven dat hij dan veel gaat spugen en huilen krijgen ze letterlijk te horen dat het maagje nu eenmaal moet oprekken. En dat moet want hun zoon moet volgens de arts binnenkort toch echt van 8 naar 6 voedingen. Ouders hebben niet aangegeven dat zij de voedingen als belastend ervaren, en willen graag naar borstvoeding.

De moeder door het cb naar mij verwezen is omdat ze te weinig melk zou hebben. Ze kolft 90 cc en voedt 8 á 9 x per etmaal. Lengtegroei iets boven de P50, gewicht stabiel iets eronder, stralende baby. CB stelt voor om bij te gaan voeden, of als ouders dat niet willen, met clusterkolven de productie te verhogen. Want 8 á 9 x voeden is echt te vaak, als er meer melk komt zal dat naar de normale 6 of hoogstens 7 keer gaan zegt de verpleegkundige. Moeder heeft geen last, voedingen duren max 15 minuten per keer en zijn gezellig.

Moeder van een week oude baby die te weinig melk zou hebben op dag 7: na de voeding is de baby nog onrustig en als het kindje dan nog 50 cc extra gekolfde melk krijgt drinkt hij dat allemaal op. Hij is mollig, zit op dag 7 100 gram boven geboortegewicht. Ze trekt het kolven niet meer, dus misschien is kunstvoeding beter?

De baby met refluxklachten die van de huisarts het advies krijgt van 7 á 8 borstvoedingen naar 6 voedingen gekolfde verdikte melk te gaan. En mogelijk kunstvoeding, want als baby zo vaak komt gaat borstvoeding kennelijk niet optimaal. Advies bij volwassenen met maagzuurklachten: frequent kleine lichtverteerbare voedingen. Bij baby: infrequente voedingen en maaglediging vertragen. Waarom dit verschil?

Mogen we de preventie gaan richten op de eerste weken en stoppen met het bewust of onbewust oprekken van babymagen? Zodat ze hopelijk bij 2 jaar niet te dik zijn?